ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΠΡΟΣΑΡΜΟΖΕΤΑΙ ΠΕΘΑΙΝΕΙ – Η ΑΠΟΣΤΑΤΙΚΗ ΛΟΓΙΚΗ ΤΩΝ ΑΨΥΧΩΝ ΑΛΓΟΡΙΘΜΩΝ ΠΟΥ ΥΠΟΔΥΟΝΤΑΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ
Του Ορθαγόρα
«Όποιος αρνείται να προσαρμοστεί, δυστυχώς θα πεθάνει».
Αυτή είναι η δήλωση του λιστοκράτη αναπληρωτή υπουργού Εσωτερικών, Στέλιου Πέτσα, η οποία ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων.
Οι εκφράσεις δυσαρέσκειας των συναδέλφων του βολευτών ήταν λογικές και αναμενόμενες.
Στην μεγάλη σκηνή του θεάτρου της Βολής, οι παραστάσεις κρίνονται ως άκρως επιτυχημένες μόνον όταν οι τόνοι ανεβαίνουν και τα λεκτικά ξίφη διασταυρώνονται θορυβωδώς. Γι’ αυτό, άλλωστε, πρωταγωνιστούν φωνακλάδες σαν τον Σπυρίδωνα που έγινε Άδωνις -τρομάρα του.
Αυτό που εξακολουθεί να εκπλήσσει -τουλάχιστον τους νουνεχείς- είναι οι αντιδράσεις των εκτός Βολής ποπολάρων.
Δυστυχώς, πολλά μέλη του φιλοθεάμονος κοινού παραμένουν εγκλωβισμένα στην ζωτική ψευδαίσθηση ότι οι εν ενεργεία πολιτικοί είναι… άνθρωποι με συναισθήματα και φιλότιμο.
Ε, λοιπόν, δεν είναι!
Άψυχοι αλγόριθμοι έχουν απλώσει φαρδιά πλατιά την έδρα τους (δηλαδή, τον ποπό τους) στα έδρανα της μισελληνικής Βολής, αλγόριθμοι που τους γράφουν και τους χρησιμοποιούν τα ελληνοκτόνα κέντρα εντός και εκτός επικράτειας.
Κι αν αναρωτιέσαι πώς είναι δυνατόν να χαρακτηρίζω «αλγόριθμους» πλάσματα με σάρκα και οστά, σε παραπέμπω στην σύγχρονη αποστατική βιολογία που διατείνεται με βεβαιότητα ότι ο άνθρωπος δεν είναι παρά ένας πολύπλοκος αλγόριθμος.
Ο εβραϊκής καταγωγής ιστορικός, φιλόσοφος, και μελλοντολόγος, Γιουβάλ Νόα Χαράρι, του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, μας λέει ξεκάθαρα ότι, στις εγγράμματες κοινωνίες, οι άνθρωποι-αλγόριθμοι «οργανώνονται σε δίκτυα, έτσι που κάθε άτομο είναι απλώς ένα βήμα σε έναν τεράστιο αλγόριθμο, κι ο αλγόριθμος σαν σύνολο είναι αυτός που παίρνει τις σημαντικές αποφάσεις».
Ο Μητσοτάκης, ο Τσίπρας, η Κεραμέως, ο Πέτσας, και σχεδόν εν συνόλω ο πωλητικός συρφετός, είναι περήφανα τέκνα του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, γαλουχημένα με τις διδαχές του Χαράρι.
Νομιμοποιούμαστε, λοιπόν, να δούμε την Βολή σαν ένα δίκτυο συνδεδεμένων αλγορίθμων.
Ένα δίκτυο που το χειρίζονται άλλα μεγαλύτερα δίκτυα, τα οποία συναποτελούν αυτό που λέγεται «αποστατικό σύστημα».
Και, όπως μας λέει ο Γιουβάλ, «σύμφωνα με το αλγοριθμικό ιδεώδες, η μοίρα μας βρίσκεται στα χέρια του “συστήματος” και όχι στα χέρια των θνητών με σάρκα και οστά που τυχαίνει να βρίσκονται στην μία ή στην άλλη θέση».
Αυτό το αλγοριθμικό σύστημα που παίρνει για εμάς, αλλά χωρίς εμάς, όλες τις σημαίνουσες αποφάσεις είναι, φυσικά, άψυχο. Αλλά άψυχοι είναι και οι επιμέρους θνητοί αλγόριθμοι -άψυχοι με την βούλα των αποστατικών «επιστημών της ζωής», οι οποίες δεν αναγνωρίζουν στον χόμο σάπιενς ούτε ψυχή, ούτε πνεύμα, ούτε ελεύθερη βούληση, ούτε αξίες.
Γιατί, λοιπόν, εκπλήσσεσαι και δυσανασχετείς με την δήλωση του λιστοκράτη Πέτσα;
Είπε αυτά τα οποία προγραμματίστηκε να πει, με πλήρη συνείδηση των λεγομένων του. «Όποιος αρνείται να προσαρμοστεί, δυστυχώς θα πεθάνει».
Ο Χαράρι και τ’ αφεντικά του είναι οπαδοί της δαρβινικής εξελικτικής θεωρίας, στο επίκεντρο της οποίας βρίσκεται η πεποίθηση ότι επιβιώνει μόνον το ζώο που προσαρμόζεται. Πώς θα ήταν, λοιπόν, δυνατόν να πρεσβεύουν κάτι διαφορετικό τα μαθητούδια του Χαράρι, όπως ο Στέλιος Πέτσας;
Ζωικοί αλγόριθμοι είμαστε γι’ αυτούς. Ζώα και αλγόριθμοι, που πρέπει να προσαρμόζονται στις εκάστοτε επιταγές του συστήματος.
Και, στην γλώσσα τους, προσαρμογή σημαίνει συμμόρφωση.
Ή συμμορφώνεσαι με τας (αλγοριθμικάς) υποδείξεις ή πεθαίνεις. Τόσο απλό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου