Ξεγελάμε τον εαυτό μας μιλώντας για εργασία την στιγμή που δουλεύουμε
Εργασία είναι η διαδικασία, η δραστηριότητα που εμφανίζει το έργο του ανθρώπου. Το έργο είναι η δημιουργία του ανθρώπου. Ένας γλύπτης π.χ. βλέπει τον μαρμάρινο όγκο και φαντάζεται το άγαλμα μέσα σε αυτόν και αφού αφαιρέσει όλο το άπεργο εμφανίζει το έργο του, την δημιουργία του. Ουσιαστικά είναι η ενέργεια που δρα επί την μετατόπιση στον χώρο (ή θα μπορούσαμε να πούμε ότι αντιπροσωπεύει την δράση επί την διάρκεια της στον χρόνο). Έτσι το έργο κάποιου είναι το αποτέλεσμα της δύναμης που δαπανά μέσα σε ένα χρονικό διάστημα. Η δύναμη, στην μηχανική, είναι η αιτία που προκαλεί την μεταβολή της κίνησης ή της γεωμετρίας των σωμάτων. Η δύναμη δεν είναι άμεσα αντιληπτή ή μετρήσιμη, είναι όμως τα αποτελέσματα της όπως η επιτάχυνση, η παραμόρφωση, διαμόρφωση κλπ. Η δύναμη είναι αυτό που είναι και έχει άπειρες μορφές και είναι μέσα σε όλα. Είναι το «εργαλείο» για την Δημιουργία. Το έργο ως δημιούργημα και η εργασία ως η διαδικασία που παράγει το έργο έχει να κάνει με τις αξίες της δημιουργίας και οπωσδήποτε με την ελευθερία. Η εργασία είναι ίδιον ελευθέρου ανθρώπου. Η δουλεία, ή αλλιώς δουλειά είναι εξαναγκασμένη δραστηριότητα. Το είδος αυτό δραστηριότητας λόγω της φύσης του σχετίζεται με στρες και τα παράγωγα του, το άγχος και σε ό,τι αυτό προδιαθέτει. Σήμερα ουσιαστικά αναφερόμαστε στην δουλειά όταν μιλάμε για επαγγέλματα και δουλειές γενικά.
Η επικράτηση του φαινομένου αυτού της δουλειάς
Αυτό είναι αποτέλεσμα μιας μακράς ιστορίας που έχει να κάνει με την στρέβλωση της διακυβέρνησης. Ο άνθρωπος παραχώρησε την κυριαρχία του, την δύναμη του, τον χρόνο του και ουσιαστικά τον αυτοσεβασμό του σε εκείνους που του υποσχέθηκαν ευκολίες και αποστασιοποίηση από την Νομοτέλεια του χωρίς συνέπειες. Αποφεύγοντας να αντιμετωπίσει τα ερωτήματα ποιος είμαι; Που είμαι; γιατί είμαι εδώ; τι έχω να κάνω; σε ποιο σχέδιο εντάσσομαι; δέχτηκε τις υποσχέσεις για ευκολίες και απαλλαγή από τα καθήκοντα του, να χρησιμοποιεί την λογική του, να σέβεται την ελευθερία την δική του και των ομοίων του, να αποτυπώνει την αρετή του σε όλες τις εκδηλώσεις του, να είναι δίκαιος, να παρέχει ίσες ευκαιρίες στον εαυτό του και τους άλλους, να βιώνει την αφθονία του, να είναι αληθής, να διακρίνει την ομορφιά και την αρμονία και να ζει την ευδαιμονία του και έτσι να γνωρίζει ολοένα και περισσότερο το μεγαλείο της ύπαρξης του και να βιώνει σύμφωνα με αυτό. Σήμερα βλέπουμε θα λέγαμε ένα στημένο παιγνίδι όπου η δουλεία αντικατέστησε την εργασία και πήρε το όνομα της … Είναι απορίας άξιον πως δεχτήκαμε ως φυσιολογικό να δουλεύουμε και το πώς δεν αναρωτιόμαστε σε ποιον δουλεύουμε.
Πουλάμε τον χρόνο μας με παράξενο τρόπο Όταν κάποιος πουλάει κάτι, ορίζει αυτός την τιμή. Στην δουλειά την τιμή, την αμοιβή, την ορίζει άλλος, ο λεγόμενος εργοδότης, το αφεντικό. Πως είναι δυνατόν να δεχόμαστε τον όρο αφεντικό και να το θεωρούμε φυσικό, κάτι που είναι έξω από την ανθρώπινη φυσιολογία. Ξεγελάμε τον εαυτό μας μιλώντας για εργασία την στιγμή που δουλεύουμε.
Η εργασία στην Ελλήνων Πολιτεία Η Ελλήνων Συνέλευσις, δηλαδή η ολότητα του Έθνους, έχει σχεδιάσει τα πάντα και έχει εξασφαλίσει τους οικονομικούς πόρους για την υλοποίηση των σχεδίων της. Θεμέλιο των σχεδιασμών της είναι να επανέλθει ο ανθρώπινος βίος στην φυσιολογία του. Ο Έλλην άνθρωπος θα έχει όλο το δίκαιο καιρό θα θυμηθεί την προέλευση του και να αναγνωρίσει τον προορισμό του, την δικαίωση της ύπαρξης του στον πλανήτη αυτόν. Θα έχει τον δίκαιο καιρό, την ευκαιρία να βιώσει κατά την ουσία του, την μεγαλοπρεπή οντότητα που είναι, όπως του αρμόζει, άρχων του βίου του, ελεύθερος και ευδαίμων. Οι λέξεις θα πάρουν πάλι την αληθινή τους έννοια και η δουλειά θα γίνει εργασία και όχι “εργασία”. Ελεύθερος από δυνάστες και ελεύθερος από την παραπλάνηση τους θα αποφασίζει αυτός ποια εργασία θα αναλάβει να επιτελεί. Η εργασία του μέλλεται να είναι αυτή που του ταιριάζει, που η επιλογή της θα είναι απόρροια της αυτογνωσίας του, των ταλέντων του, σωματικών, ψυχικών και νοητικών.
Απελευθερωμένος από το άγχος συνειδητό και υποσυνείδητο του βιοπορισμού του θα οδηγήσει τον εαυτό εκεί όπου η πληρότητα, η ευεξία και η ευδαιμονία θα αποτελούν τον κανόνα του βίου του και ιδιαίτερα της εργασίας του. Μέχρι να ολοκληρώσει τις σπουδές του, τα έξοδα της όλης ανατροφής του θα αποτελούν μέριμνα της Πολιτείας. Η Πολιτεία, η Ελλήνων Πολιτεία, απεικόνιση της Διακυβέρνησης, έχει τους δικούς της σκοπούς και απαιτεί την υγεία της και η υγεία της είναι η συνισταμένη της υγείας των κυττάρων της, των Πολιτών της και έτσι η υγεία τους είναι πρώτιστη μέριμνα της. Σε θέματα υγείας και ευχαρίστησης όλοι μας δεν φειδόμαστε ουδενός τιμήματος. Ξοδεύουμε χωρίς τύψεις. Έτσι η πολιτεία θα φροντίζει να την απαρτίζουν υγειά μέρη της, υγιείς πολίτες σωματικά, ψυχικά και νοητικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου