Το άρθρο βασίζεται σε διαλέξεις του ψυχολόγου Richard Grannon ′′ Stand Up for yourself "
(Virginia Paschali)
Το αφήγημα της «πανδημίας» είναι μια επαγγελματική ψυχολογική επιχείρηση σχεδιασμένη από μια ομάδα ψυχιάτρων και ψυχολόγων, με στόχο την πλήρη καταστροφή της τρέχουσας αντίληψης του κόσμου και τη δημιουργία ενός New Deal (Νέα συμφωνία). Αποτελεί μέρος της Ατζέντας του 2030 που υλοποιείται από τα Ηνωμένα Έθνη, η οποία αποσκοπεί στην πλήρη αναδιαμόρφωση της ζωής και των κοινωνικών σχέσεων.
«Για να το πετύχεις αυτό, πρέπει πρώτα να κάνεις τους ανθρώπους να συμφωνούν με τα πάντα».
Θα θα σας παρουσιάσω τις τεχνικές που χρησιμοποιούνται:
1. Gaslightnining: διαστρεβλώνοντας την αντίληψη της πραγματικότητας. Αυτή η τεχνική περιλαμβάνει το να λέμε στα θύματα ότι η πραγματικότητα που βλέπουν δεν είναι αληθινή.
Ένα χαρακτηριστικό μιας φυσικής πανδημίας είναι ότι οι άνθρωποι πρώτα παρατηρούν ορισμένα φαινόμενα και μετά αρχίζουν να μιλούν για αυτά στα μέσα ενημέρωσης.
Εδώ ήταν το αντίθετο!
Ζούσαμε μια φυσιολογική ζωή, και αν δεν είχαν πει στα ΜΜΕ ότι υπήρχε πανδημία, κανείς δεν θα το είχε προσέξει!
Θα περνούσαμε τα κανονικά εποχιακά κρυολογήματα μέχρι στιγμής και θα το θεωρούσαμε φυσιολογικό!
2. «Αφηγηματική επιβολή»: είναι ο διαρκής βομβαρδισμός του θύματος με συγκεκριμένες πληροφορίες.
Λειτουργεί σαν ψέμα που γίνεται αλήθεια αν επαναληφθεί χιλιάδες φορές.
Ακόμη και οι άνθρωποι που καθοδηγούνται από τον Λόγο σε καθημερινή βάση, αρχίζουν να αμφιβάλουν για αυτή την αίσθηση και την νηφάλια αξιολόγηση της πραγματικότητας. Αρχίζουν να σκέφτονται: μήπως τελικά υπάρχει αυτή η «πανδημία»;
3. Fortune telling: «Δημιουργώντας ένα όραμα για ένα λαμπρό μέλλον που θα ακολουθήσει την ήττα του ιού».
…Αλλά πρέπει να φοράμε μάσκες, πρέπει να μένουμε σπίτι, ακόμα πρέπει να εμβολιαστούμε. «ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΔΥΟ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ».
Σημειώστε ότι ένας χρόνος πέρασε από τότε που κλειστήκαμε για δύο εβδομάδες, και η γραμμή ενός λαμπρού μέλλοντος αλλάζει ολοένα και περισσότερο. Το μόνο που είναι καλό μπορεί να συμβεί σε ένα μέλλον που διαρκώς αναβάλλεται και μπορεί να μην έρθει ποτέ πραγματικά. Αλλά δεν θα σου το πουν ευθέως.
4. «Κατηγορώ το θύμα»:
Οι ψυχοπαθείς δεν θα παραδεχτούν ποτέ ότι είναι ένοχοι για να οδηγούν τα θύματα σε αδιέξοδο. Δεν θα παραδεχτούν ποτέ ότι δημιούργησαν μια κατάσταση στην οποία υποφέρουν τα θύματα. Αντίθετα, θα πείσουν τα θύματα ότι «φταίνε», για την τρέχουσα κατάσταση. Λένε "φταις γιατί θέλεις να πας διακοπές, γιατί θέλεις να συναντηθούμε". Θέλουμε το «καλό σου»... αλλά εσύ φταις που δεν μας ακολουθείς.
Αυτό οδηγεί σε μια κατάσταση στην οποία το θύμα αρχίζει να βλέπει τον κακοποιητή του ως «σωτήρα» από την τρέχουσα κατάσταση. Το θύμα περιμένει από τον βασανιστή να βρει την λύση. Έτσι χτίζεται …Η ΥΠΟΤΑΓΉ.
5. «Απομόνωση»:
Η απομόνωση είναι ο καλύτερος τρόπος για να «σπάσεις» τον ψυχισμό. Η απομόνωση χρησιμοποιείται εδώ και χρόνια στις φυλακές για τους πιο επικίνδυνους εγκληματίες και θεωρείται η χειρότερη τιμωρία ανάμεσα στους φυλακισμένους. Η απομόνωση οδηγεί στη διάλυση του ψυχισμού. Αμφισβητώντας την αυτοεκτίμηση και χάνοντας την αίσθηση του νοήματος στη ζωή, το θύμα στερείται τις κοινωνικές επαφές, γίνεται απαθές και σε βάθος χρόνου θα συμφωνήσει …σε οτιδήποτε, για να αλλάξει αυτή η κατάσταση.
6. «Επίθεση και γελοιοποίηση ανθρώπων που αμφισβητούν το status quo»:
Έχουμε να κάνουμε εδώ με την γελοιοποίηση γιατρών και επιστημόνων που αποδεικνύουν την ανοησία στο αφήγημα της «πανδημίας».
Αυτοί οι άνθρωποι έχουν ισχυρά επιχειρήματα και επιστημονικά στοιχεία ότι η τρέχουσα πανδημία ΔΕΝ έχει επιστημονική βάση. Άνθρωποι με ακαδημαϊκά πτυχία, πρωτοπόροι στα πεδία τους, γελοιοποιούνται και επισημαίνονται ως απατεώνες ή θεωρητικοί μιας συνωμοσίας.
Αν ένας ψυχοπαθής θέλει να καταστρέψει τη θέση και την αυτοεκτίμηση σου, αρχίζει να επηρεάζει το πώς οι άλλοι σε αντιλαμβάνονται.
7. «Εξαναγκάζοντας το θύμα, να επαινέσει τον βασανιστή και να αναγνωρίσει τις αξίες του»:
Προσπαθώ να πιέσω το κοινό να παραδεχθεί ότι αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή δεν είναι αποτυχία, αλλά τα εύσημα της κυβέρνησης και των ανθρώπων που συνεχίζουν να είναι στα πράγματα. Γιατί αν δεν υπήρχαν αυτοί...θα ήταν πολύ χειρότερα!
8. «Διατηρώντας ένα ...διπλό αφήγημα».
«Κλείνουμε – ανοίγουμε» / «κλείνουμε –ανοίγουμε»:
Μετά από λίγο, κάθε θύμα «συνηθίζει» την κατάσταση και αρχίζει να προσαρμόζεται σε αυτήν.
Ο σκοπός της διπλής αφήγησης είναι η διαταραχή αυτής της διαδικασίας, και η διαταραχή της διαδικασίας οδηγεί σε «διάσπαση του ψυχισμού». Είναι απλά «χειραγώγηση» για να σας «σπάσει», να σας κάνει να συμφωνήσετε …με οτιδήποτε.
9. «Αρνούμενοι τη χαρά της ζωής».
Κατασκευάζοντας μια πραγματικότητα με τέτοιο τρόπο ώστε η ζωή να μην προσφέρει διασκέδαση και ευχαρίστηση.
Κλείσιμο σωματείων γυμναστικής, εστιατόρια, δάση, ακύρωση διακοπών και πολιτιστικών εκδηλώσεων.
Αυτή η τεχνική χρησιμοποιήθηκε ήδη κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, όταν οι Εβραίοι απαγορεύονταν να παίζουν αθλήματα, ζωντανή μουσική και να πηγαίνουν στα πάρκα.
Αυτό είναι για να κάνουν τα θύματα να αισθάνονται ανούσια στη ΖΩΗ, κατάθλιψη, αυτοκτονία και απάθεια. Την ίδια στιγμή, η αφήγηση διατηρείται με το ότι καθώς το θύμα υπακούει στις εντολές του ψυχοπαθή και συμμορφώνεται και συνεργάζεται...
ίσως όλα αυτά να επιστραφούν σε αυτήν.
10. «Ναρκισσιστική μανία»:
Υπερβολική αντίδραση σε οποιαδήποτε συμπτώματα αντίστασης. Βιασμός. Εκβιασμός... παρουσιάζοντας όλο και πιο «σοβαρές κυρώσεις» όταν δεν πάνε όλα «σύμφωνα με το σχέδιο». Πρόκειται για ένα τυπικό σύμπτωμα μιας ψυχοπαθούς αντίδρασης που προκαλείται από απώλεια ελέγχου.
Έχει ως στόχο να εκφοβίσει όσο το δυνατόν περισσότερα θύματα.
«Θυμήσου να μην φοβάσαι»!
Αν βλέπεις να εισάγεται όλο και περισσότερη καταπίεση, τότε …αυτοί φοβούνται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου